Na początek kilka słów o patronie biegu: Piotr Woźniak (ur. 1912) – żołnierz AK 🇵🇱 i podziemia powojennego, więzień polityczny, autor głośnej w latach 1982-1990 książki Zapluty karzeł reakcji. Był żołnierzem AK (kapitan), a po wojnie działał w podziemiu, był dowódcą okręgu rzeszowskiego Narodowego Związku Wojskowego (używającego dawnej nazwy NOW). Nosił wtedy pseudonim „Wir”. Wielokrotnie więziony przez bezpiekę. W maju 1949 r. przez Sąd Wojskowy w Rzeszowie został skazany na karę śmierci. Wyrok nie został wykonany, później zmieniono go na karę wieloletniego więzienia. Przebywał m.in. w Zmarł 23 kwietnia 1988 jako ostatni żyjący dowódca NZW; został pochowany w Bytomiu 26 kwietnia 1988 na cmentarzu „Mater Dolorosa” obok, którego przebiega trasa biegu.
A teraz o nas 😀
Temperatura -10, odczuwalna, cholera wie ile. 😲 Miało być jak zwykle, spokojnie, testowo, regeneracyjnie, a wyszło … jak zwykle. Pognaliśmy do przodu jak charty za lisem, wiedzeni zapachem grochówki dochodzącej w wojskowej kuchni. Po drodze otwarcie ust powodowało, że od razu było wiadomo, które zęby nadają się do leczenia, a gorąca zupa na mecie sprawiła, ze smaków nie będziemy czuć jeszcze przez tydzień bo wypaliło nam kubki smakowe na języku. Ale czy było warto? Jasne, że było! 😀🏃♀️🏃♂️💪🏅
Biegali: Madzia, Andrzej, Marcin i Emil, a z kijami maszerował Rafał z żoną.
Brawo #czeladzbiega!
